Op 31 maart tijdens de HelloCaRe-dag konden we eindelijk onze nieuwe gebouwen in gebruik nemen. Na een sportief opwarmertje en een voorstelling van alle nieuwe collega’s (M/V) die tijdens de lockdown in dienst waren gekomen, konden de personeelsleden een glaasje drinken en zich laten fotograferen in de photobooth, dat alles met een streepje jazz op de achtergrond.

Op 15 juni was het de beurt aan de “lockdowngepensioneerden” om in de bloemetjes gezet te worden. Normaal gezien gaat een pensionering op het NGI niet onopgemerkt voorbij, maar twee jaar lang strooide de pandemie roet in het eten. Gelukkig hebben we de achterstand kunnen inhalen. Dit feest was voor veel oude collega’s ook een gelegenheid om onze nieuwe lokalen te bezoeken en de (talrijke) verschillen met de ter Kamerenabdij met eigen ogen te zien.

Op 23 september volgde dan een activiteit waarvan we een traditie willen maken: een cohesiedag waarbij we het nuttige aan het aangename koppelen. Dit jaar bleven we in het Brussels Gewest en trokken naar het Zoniënwoud om te wandelen en aan bosbeheer te doen. Uiteraard ontbrak de traditionele barbecue op het einde niet.

Nadat we Sint-Barbara, onze patroonheilige, twee opeenvolgende jaren « in Covid-modus” hadden moeten vieren, hebben we eindelijk weer onze traditionele drink kunnen houden. Op 2 december konden we bij een glaasje kennismaken met de nieuwe collega’s (M/V) die het voorbije jaar in dienst waren gekomen.

Een andere heilige die blij was dat hij eindelijk weer naar het NGI mocht komen in Sint-Niklaas. Na twee jaar verplicht thuisblijven (in Spanje uiteraard) mocht hij op 3 december eindelijk weer naar Brussel komen voor een fijne namiddag in de polyvalente zaal van het Militair Hospitaal.